دانست چو با او به شکايت سخنم (سیمین بهبهانی)

دانست چو با او به شکايت سخنم هست
برجست و به يک بوسه لبم بست

چون شرم زعريان شدنم در بر او بود
شد اخگر سوزنده و بر پيرهنم جست

تبدارم و شادم که اگر يار درآيد
باور نکند تا نکشد بر بدنم دست

هر آه که در حسرتش از سينه بر آمد
زندانی غم بود و زندان تنم رست

اين بی خبران در طلب هستی جامند
غافل که نگاه تو شرابست و منم مست

فارغ بنشين بوسه زلب خواه نه گفتار
کاندر نگه گرم تو شرابست و منم مست

سیمین بهبهانی